Cytryniec chiński

Owoce cytryńca chińskiego są od dawna znane i wykorzystywane w medycynie dalekowschodniej, w Chinach, Korei, Japonii, ale również w Rosji. Walory lecznicze owoców tego gatunku zostały docenione poza obszarem azjatyckim o wiele wcześniej w Ameryce Północnej niż w Europie. Swoje naturalne stanowiska cytryniec posiada w północno-wschodnich Chinach, Korei, w Japonii, we wschodniej części Rosji, w Primorsku, na Wyspach Kurylskich oraz na Sachalinie, ale może być także hodowany w Polsce.

Stosowany od tysięcy lat w starożytnej medycynie chińskiej, owoc cytryńca chińskiego nazywany był owocem o pięciu smakach. Poszczególne części owocu charakteryzowały się smakiem: słodkim, słonym, kwaśnym, cierpkim (ściągającym) i gorzkim. Wierzono, iż smak kwaśny i słony odpowiadają za poprawę funkcjonowania wątroby i gonad męskich, smak gorzki i cierpki wpływają na serce i płuca, natomiast słodki na żołądek. Owoc cytryńca znany był również w tradycyjnej medycynie rosyjskiej, gdzie opisywany jest jako środek tonizujący, zmniejszający głód, pragnienie i zmęczenie7.

Najistotniejszymi składnikami owoców są lignany, pochodne dibenzocyklooktadienu. Wykazano ich cenne właściwości biologiczne, jak: hamowanie agregacji płytek krwi, działanie hamujące namnażanie wirusa HIV oraz działanie wspomagające w leczeniu nowotworów. Lignany wykazują także właściwości ochronne wobec komórek wątroby oraz zwiększają wytrzymałość organizmu. W owocach wykazano ponadto obecność licznych biopierwiastków (wapń, magnez, żelazo, mangan, bor, cynk, chrom, nikiel, miedź i kobalt).